Tuesday, 17th of December 2019, 6pm

Text from the book of – Jolanta Brach-Czaina –
Szczeliny Instnienia, Dowody na istnienie, Warszawa 2018

[Slots of existence] or [Crevices of existence] or [Fissures of existence]

„The monotonous movements of the cloths on the floor softly mark the repetition of events. The threaded material records the fleeting history of everyday.”

„They also perform the peculiar function of objects that remove the effects of our slips and errors. We use them to wash, clean, remove stains caused through our fault, inattention, rush. We rely on them completely, without asking whether an event can really be cancelled if we cannot accept it? The cleaning cloth creates the impression that it can. In the simplicity of its functions, it symbolizes the possibility of at least washing the entire surface. Even if you can't go deeper, it still raises hope. But also repugnance, because by cleaning, it takes all the dirt on itself. It is soaked with it, smelly and disgusting.”

„It does happen that someone vomits. And if we want to seriously consider the dignity of cleaning cloths that is the time.”

Selection of fragments and free translation from Polish by Ada Rączka and Hanna Kijowska

Fragment z książki – Jolanta Brach-Czaina – Szczeliny istnienia, Dowody na istnienie, Warszawa 2018

„Monotonne ruchy ścierek po podłodze znaczą miękko powtarzanie się zdarzeń. Przecierająca się materia stanowi zapis umykającej historii powszedniej.”

„Pełnią też osobliwą funkcję obiektów usuwających skutki naszych potknięć i błędów. Używamy ich do obmywania, oczyszczania, usuwania plam powstałych z naszej winy, nieuwagi, pośpiechu. Zdajemy się na nie całkowicie, nie pytając, czy rzeczywiście można odwołać zdarzenie dokonane, którego nie potrafimy zaakceptować? Ścierka stwarza wrażenie, że można. W prostocie swych funkcji symbolizuje możliwość zmycia przynajmniej całej powierzchni. Nawet jeśli nie można sięgnąć głębiej, to i tak budzi nadzieję. Ale również odrazę, bo oczyszczając, cały brud bierze na siebie. Nasącza się nim, śmierdząca i obrzydliwa.”

„Zdarza się przecież, że ktoś zwymiotuje. I jeśli chcemy myśleć serio o powadze ścierek, to wtedy.”

Johanne Städel
Dürerstraße 10
60596 Frankfurt am Main